Foodie: iemand die graag over eten praat en altijd nieuwe voedingstrends op het spoor is. Favoriete woorden zijn; lekker, gezond, verantwoord, zelfgemaakt. Een foodie experimenteert graag met voeding, neemt veelvuldig foto's van haar laatste creaties en deelt trots haar laatste smoothie-recept via de online media. Het foodie-zijn is een typische vrouwenkwaal, wat mannen uiteraard niet uitsluit.
Foodie of niet, in mijn kennissenkring word ik waarschijnlijk eerder gezien als een gezondheidsfreak. Ik heb altijd wel een feitje of een weetje over voeding of gezondheid klaar staan. Mijn persoonlijke FB-pagina lijkt soms een uithangbord voor voedingsgerelateerde artikelen en ik spam mijn wall graag vol met gezondheidstips. Kennissen, vrienden en familie hebben het zwaar te verduren met mij. Ze kijken dan ook altijd een beetje schuldig wanneer ze iets niet biologisch op tafel zetten en "Sorry Marjolijn, er zit volgens mij wel suiker in de koekjes...". Oeps, ben ik aan het preken geweest?
Van toen naar nu
Mijn interesse voor voeding en met name gezond eten begon in een periode dat het helemaal niet goed met mij ging. Alles wat ik at, maakte mij misselijk. Sterker nog, ik ben een paar weken zo beroerd geweest dat alles wat ik at er via dezelfde weg weer uitkwam. Ik durfde geen voedsel meer tot me te nemen. Volgens de arts was het een virusje, maar op de een of de andere manier geloofde ik er na drie weken niks meer van. Al heel snel vond ik een boekje in de bibliotheek over het bloedgroepdieet. Een klein boekje met daarin alle voedingsmiddelen die giftig, neutraal en helend werkten voor mijn bloedgroepmaatjes en ik. Ik moest ergens beginnen en ik was dan ook vastbesloten om het via voeding te proberen. Dus geen tarwe, aardappelen en sauzen meer voor mij. Goudse kaas moest de deur uit, geitenkaas en cottage cheese mochten weer wel. Ik kwam er al heel snel achter dat ik heel veel verkeerd deed. Varkensvlees was ook echt niet goed voor mij, ander rood vlees weer wel. Dag vleesbeleg! Rijstwafels en gekiemd brood waren de enige graanproducten die ik mezelf nog mocht veroorloven. Sinaasappels waren bad stuff, dadels en vijgen weer niet. Hup weg sinaasappelsap, hallo kruidenthee! Op basis van de informatie uit het boekje ben ik opnieuw gaan eten. En ja hoor, het hielp! Ik hield mijn eten weer binnen en na een paar maanden verdween de misselijkheid. Hierna voelde ik me helemaal nieuw. Allerlei vage gezondheidsklachtjes waar ik aan gewend was geraakt, waren verdwenen. Achteraf gezien ben ik dankbaar voor deze noodgedwongen zware detox. Het heeft me uiteindelijk bewuster gemaakt van de invloed van voeding op gezondheid. Sindsdien geloof ik in "voedsel als medicijn", het welbekende concept van Griekse arts Hippocrates.
We zijn nu een paar jaar verder en ik heb inmiddels tal van boeken over voeding, gezondheid, detoxen, supplementen en superfoods passievol verslinderd. Ik volg natuurlijk alle blogs en FB- pagina's met betrekking tot voeding en gezondheid die ik vinden kan. En ook op mijn werk kan ik mijn lol niet op, ik werk namelijk bij De Tuinen! Dé ideale plek om me te buiten te gaan aan powerfoods, verantwoorde kruidentheeën en uitgebalanceerde voedingssupplementen, tot grote wanhoop van mijn vriend trouwens die het merendeel duur en onzinnig vindt. Hoezo onzinnig om je pasta eens door quinoa te vervangen?! En muffins met amandelmeel zijn toch veel lekkerder en gezonder dan met tarwe; of zit dat tussen mijn oren?
Resultaat van jaren aan kennisvergaring: ik eet liever bio dan niet, ik eet liever lokale EU-gewassen dan non EU-import (vaarwel Quinoaaaaaa....) en het liefst seizoensgebonden. In theorie mijd ik pure suiker en tarwe als de pest en hetzelfde geldt voor prefab-food, je weet wel die maaltijden die je eigenlijk alleen in een magnetron (of oven of pan) hoeft op te warmen. Die maaltijden durf ik eigenlijk niet eens in mijn wagentje te leggen. Daarbij supplementeer ik een aantal vitaminen, mineralen en vetzuren om mijn vitaliteitsgevoel te verhogen.
Foodie of niet?
In zeker zin voldoe ik aan alle kenmerken van een foodie. Was het niet dat 95% van mijn dagelijkse praktijk er toch heel anders uit ziet. Ik maak veel concessies, al zeg ik het zelf. Ik eet wekelijks friet en niet zelf gemaakte pizza's. Ik ben ook zeer gevoelig voor Milka chocolade en allerlei andere zoete choco-traktaties; ik ben namelijk een chocolade-junk pur-sang. Ik compenseer mijn bad habit met sloten kruidenthee, brandnetel wel te verstaan, tegen de puistjes. En dat van dat lokale voedsel wat ik hier boven noemde, tja wanneer ik sta te koken in kokosolie dan vergeet ik dat maar even. Mijn excuses zijn: gemak, tijdsnoot en vermoeidheid. Oh ja en ik ben fulltime moeder van twee kinderen met daarbij bovenop een parttime baan. Dat is extra druk, toch? En dan gooi ik maar weer een pizza in het winkelmandje... Onder ons gezegd, genieten van de verfijnde smaak van een Dr Oetker pizza is best moeilijk voor mij, vooral omdat ik me al te bewust ben van het feit dat mijn smaakpapillen genept worden door smaakversterker E-621. Ik zou echt willen dat het mij lukte om dagelijks het beste uit mijn eetmomenten te halen. En ik zou willen dat ik wekelijks de energie en zin had om gezonde creatieve biologische recepten uit te proberen à la Rens Kroes of Amber Albarda. Ik ben tot overmaat van ramp ook nog eens geabonneerd op een blog van een dame uit de VS die elke dage, jawel élke dag, een ontzettend verantwoord vegan-raw recept naar mij mailt met daarbij de walgelijke tekst "Kijk eens wat ik vandaag weer heb uitgeprobeerd!!!". Waar haalt ze de tijd vandaan!? Ik denk dat ik die mevrouw ga blocken, want daar waar ik haar in het begin inspirerend vond, is ze nu veel te confronterend voor me geworden. Ik kreeg vanmiddag toevallig ook nog de tip om foodie_lori uit 013 te gaan volgen op Instagram (mijn nichtje). Of dat nou zo'n goed idee is betwijfel ik, Lori is veeeeel beter in foodie zijn dan ik. Het kan niet anders dan dat ze meer tijd heeft dan ik. Ja, ik ben een beetje jaloers.
Om deze blog enigszins positief te eindigen en mezelf toch een beetje een foodie gevoel mee te geven, deel ik graag waar het bij mij wel goed gaat en dat is het ontbijt dat ik me om de dag gun. Ik zeg om de dag omdat ik er niet aan moet denken om elke dag hetzelfde te eten. En dat ontbijt is een zelfgemaakte muesli waar vogels jaloers op zijn; een mix van havermout, lijnzaad, chiazaad, hennepzaad, zonnebloempitten en pompoenpitten overgoten met een dikke kwark en een eetlepel lijnzaad olie. En ik moet niet liegen, ik doe er ook een volle theelepel Zonnatura jam bij, al mag het officieel geen jam heten omdat er geen suiker in zit, maar agave. Heerlijk. Dit is nou een ontbijt waar ik echt van kan genieten en waar ik uren op kan teren. Waarschijnlijk ook omdat ik een half uur bezig ben met kauwen. Zou mijn tijdsnood daar vandaan komen?
Foodie of gezondheidsfreak, daar gaat het natuurlijk niet om, het zijn maar etiketten. Het gaat erom dat je je bewust bent van wat je eet, dat je jouw lichaam voeding gunt die het vitaler doet voelen en dat je van elke hap die je neemt ook daadwerkelijk guilt-free kunt genieten.
En jij, hoe foodie ben jij?
Foodie of niet, in mijn kennissenkring word ik waarschijnlijk eerder gezien als een gezondheidsfreak. Ik heb altijd wel een feitje of een weetje over voeding of gezondheid klaar staan. Mijn persoonlijke FB-pagina lijkt soms een uithangbord voor voedingsgerelateerde artikelen en ik spam mijn wall graag vol met gezondheidstips. Kennissen, vrienden en familie hebben het zwaar te verduren met mij. Ze kijken dan ook altijd een beetje schuldig wanneer ze iets niet biologisch op tafel zetten en "Sorry Marjolijn, er zit volgens mij wel suiker in de koekjes...". Oeps, ben ik aan het preken geweest?
Van toen naar nu
Mijn interesse voor voeding en met name gezond eten begon in een periode dat het helemaal niet goed met mij ging. Alles wat ik at, maakte mij misselijk. Sterker nog, ik ben een paar weken zo beroerd geweest dat alles wat ik at er via dezelfde weg weer uitkwam. Ik durfde geen voedsel meer tot me te nemen. Volgens de arts was het een virusje, maar op de een of de andere manier geloofde ik er na drie weken niks meer van. Al heel snel vond ik een boekje in de bibliotheek over het bloedgroepdieet. Een klein boekje met daarin alle voedingsmiddelen die giftig, neutraal en helend werkten voor mijn bloedgroepmaatjes en ik. Ik moest ergens beginnen en ik was dan ook vastbesloten om het via voeding te proberen. Dus geen tarwe, aardappelen en sauzen meer voor mij. Goudse kaas moest de deur uit, geitenkaas en cottage cheese mochten weer wel. Ik kwam er al heel snel achter dat ik heel veel verkeerd deed. Varkensvlees was ook echt niet goed voor mij, ander rood vlees weer wel. Dag vleesbeleg! Rijstwafels en gekiemd brood waren de enige graanproducten die ik mezelf nog mocht veroorloven. Sinaasappels waren bad stuff, dadels en vijgen weer niet. Hup weg sinaasappelsap, hallo kruidenthee! Op basis van de informatie uit het boekje ben ik opnieuw gaan eten. En ja hoor, het hielp! Ik hield mijn eten weer binnen en na een paar maanden verdween de misselijkheid. Hierna voelde ik me helemaal nieuw. Allerlei vage gezondheidsklachtjes waar ik aan gewend was geraakt, waren verdwenen. Achteraf gezien ben ik dankbaar voor deze noodgedwongen zware detox. Het heeft me uiteindelijk bewuster gemaakt van de invloed van voeding op gezondheid. Sindsdien geloof ik in "voedsel als medicijn", het welbekende concept van Griekse arts Hippocrates.
We zijn nu een paar jaar verder en ik heb inmiddels tal van boeken over voeding, gezondheid, detoxen, supplementen en superfoods passievol verslinderd. Ik volg natuurlijk alle blogs en FB- pagina's met betrekking tot voeding en gezondheid die ik vinden kan. En ook op mijn werk kan ik mijn lol niet op, ik werk namelijk bij De Tuinen! Dé ideale plek om me te buiten te gaan aan powerfoods, verantwoorde kruidentheeën en uitgebalanceerde voedingssupplementen, tot grote wanhoop van mijn vriend trouwens die het merendeel duur en onzinnig vindt. Hoezo onzinnig om je pasta eens door quinoa te vervangen?! En muffins met amandelmeel zijn toch veel lekkerder en gezonder dan met tarwe; of zit dat tussen mijn oren?
Resultaat van jaren aan kennisvergaring: ik eet liever bio dan niet, ik eet liever lokale EU-gewassen dan non EU-import (vaarwel Quinoaaaaaa....) en het liefst seizoensgebonden. In theorie mijd ik pure suiker en tarwe als de pest en hetzelfde geldt voor prefab-food, je weet wel die maaltijden die je eigenlijk alleen in een magnetron (of oven of pan) hoeft op te warmen. Die maaltijden durf ik eigenlijk niet eens in mijn wagentje te leggen. Daarbij supplementeer ik een aantal vitaminen, mineralen en vetzuren om mijn vitaliteitsgevoel te verhogen.
Foodie of niet?
In zeker zin voldoe ik aan alle kenmerken van een foodie. Was het niet dat 95% van mijn dagelijkse praktijk er toch heel anders uit ziet. Ik maak veel concessies, al zeg ik het zelf. Ik eet wekelijks friet en niet zelf gemaakte pizza's. Ik ben ook zeer gevoelig voor Milka chocolade en allerlei andere zoete choco-traktaties; ik ben namelijk een chocolade-junk pur-sang. Ik compenseer mijn bad habit met sloten kruidenthee, brandnetel wel te verstaan, tegen de puistjes. En dat van dat lokale voedsel wat ik hier boven noemde, tja wanneer ik sta te koken in kokosolie dan vergeet ik dat maar even. Mijn excuses zijn: gemak, tijdsnoot en vermoeidheid. Oh ja en ik ben fulltime moeder van twee kinderen met daarbij bovenop een parttime baan. Dat is extra druk, toch? En dan gooi ik maar weer een pizza in het winkelmandje... Onder ons gezegd, genieten van de verfijnde smaak van een Dr Oetker pizza is best moeilijk voor mij, vooral omdat ik me al te bewust ben van het feit dat mijn smaakpapillen genept worden door smaakversterker E-621. Ik zou echt willen dat het mij lukte om dagelijks het beste uit mijn eetmomenten te halen. En ik zou willen dat ik wekelijks de energie en zin had om gezonde creatieve biologische recepten uit te proberen à la Rens Kroes of Amber Albarda. Ik ben tot overmaat van ramp ook nog eens geabonneerd op een blog van een dame uit de VS die elke dage, jawel élke dag, een ontzettend verantwoord vegan-raw recept naar mij mailt met daarbij de walgelijke tekst "Kijk eens wat ik vandaag weer heb uitgeprobeerd!!!". Waar haalt ze de tijd vandaan!? Ik denk dat ik die mevrouw ga blocken, want daar waar ik haar in het begin inspirerend vond, is ze nu veel te confronterend voor me geworden. Ik kreeg vanmiddag toevallig ook nog de tip om foodie_lori uit 013 te gaan volgen op Instagram (mijn nichtje). Of dat nou zo'n goed idee is betwijfel ik, Lori is veeeeel beter in foodie zijn dan ik. Het kan niet anders dan dat ze meer tijd heeft dan ik. Ja, ik ben een beetje jaloers.
Om deze blog enigszins positief te eindigen en mezelf toch een beetje een foodie gevoel mee te geven, deel ik graag waar het bij mij wel goed gaat en dat is het ontbijt dat ik me om de dag gun. Ik zeg om de dag omdat ik er niet aan moet denken om elke dag hetzelfde te eten. En dat ontbijt is een zelfgemaakte muesli waar vogels jaloers op zijn; een mix van havermout, lijnzaad, chiazaad, hennepzaad, zonnebloempitten en pompoenpitten overgoten met een dikke kwark en een eetlepel lijnzaad olie. En ik moet niet liegen, ik doe er ook een volle theelepel Zonnatura jam bij, al mag het officieel geen jam heten omdat er geen suiker in zit, maar agave. Heerlijk. Dit is nou een ontbijt waar ik echt van kan genieten en waar ik uren op kan teren. Waarschijnlijk ook omdat ik een half uur bezig ben met kauwen. Zou mijn tijdsnood daar vandaan komen?
Foodie of gezondheidsfreak, daar gaat het natuurlijk niet om, het zijn maar etiketten. Het gaat erom dat je je bewust bent van wat je eet, dat je jouw lichaam voeding gunt die het vitaler doet voelen en dat je van elke hap die je neemt ook daadwerkelijk guilt-free kunt genieten.
En jij, hoe foodie ben jij?
RSS Feed
