Originele titel: De 2 uiltjes
zoals geschreven en gepubliceerd op mijn persoonlijke FB-pagina op December 19, 2010 (met hier en daar kleine aanpassingen ;) )

Ik liep al een paar weken langs een lampenzaak waar witte uilenbeeldjes stonden te pronken in de etalage; een hele familie als het ware met verschillende kleine, middelgrote en grote porseleinen uilen. Ik ben toevallig heel erg fan van uilen.

Afgelopen vrijdag ochtend liep ik er weer langs en toen stonden er nog maar 2 uiltjes achter het raam. Ik bedacht dat het tijd werd om de winkel binnen te lopen en de uiltjes een kans te gunnen. Dit waren dan ook de laatste twee uiltjes werd mij verteld. Na even twijfelen, besloot ik maar 1 beeldje mee te nemen. Voor degenen die me kennen zal dit heel uitzonderlijk klinken, ik koop woonaccessoires namelijk altijd per 2; ik houd van symmetrie, balans, ying-yang etc. Maar nee, dit keer ging ik voor 1, 1 was goed genoeg besloot ik.

De volgende dag stond ik achter de kassa bij Babs + Milo en zag ik daar een klein pakje liggen: een cadeautje. Ik keek mijn collega nieuwsgierig aan. Voor wie had ze dan een cadeautje gekocht? Voor mij natuurlijk! Ik had het nog niet opgepakt of ik moest aan het uiltje denken…het zal toch niet…?! Ik schoot in de lach en vertelde zonder het pakje nog geopend te hebben dat ik de dag ervoor ook al het uiltje had gekocht. Hilariteit alom. Mijn collega vroeg of ik nou werkelijk diegene was die het andere uiltje had gekocht. Gierend van het lachen, vertelde ze mij dat ze vrijdag avond langs de lampenzaak liep en ontzettend baalde dat er nog maar 1 uiltje in de etalage stond. Ze had er namelijk graag 2 voor mij gekocht. Ik besloot toen het cadeautje te openen en te genieten van mijn tweede uiltje. Het paar was eindelijk weer compleet.

Moraal van het verhaal?

Op het moment dat ik besloot het idee los te laten dat alles per 2 moet, kwam er als vanzelf een tweede uiltje op mijn pad. Misschien wilden de uiltjes mij duidelijk maken dat wanneer je accepteert dat iets “alleen” ook volstaat en waardevol is, je juist een opening creëert voor het aantrekken van een “aanvulling”.

Pas wanneer je de waarde van 1 inziet, ben je echt klaar voor 2...

16 juli jl. werd sieradenlabel LUZ officieel geïntroduceerd bij het grote publiek. Heel veel fashion en heel veel people hadden zich verzameld in de tijdelijke pop-up store aan de Haarlemmerdijk in Amsterdam om de lijn van Loes Termeer te komen bewonderen.

Afgelopen kerst kondigde nichtje Loes tijdens het kerstdiner aan dat ze bezig was met het ontwikkelen van een eigen sieradenlabel. Ik dacht "oh leuk; sieraden, die draag ik bijna niet". Ze had nog niks om te laten zien, maar haar concept en haar verhaal waren zo doordacht en bezield met authenticiteit, dat ik meteen wist dat ze iets heel moois in handen had. Kwalitatieve sieraden die je "illumineren"! Hoe mooi is dat! Het klinkt bijna spiritueel en Loes kennende is dat ook een beetje zo bedoeld :) De aanleiding voor haar label was in eerste instantie de frustratie om modesieraden na 3 keer al weg te moeten gooien. Leuk hoor die ringen van €5, maar duurzaam zijn ze zeker niet. Je kent ze vast wel, die armbanden en kettingen die na een avondje uit al helemaal zwart geoxideerd zijn en waar geen zilverlaagje meer op te bekennen is. 

Het concept is dus: betaalbare, tijdloze en kwalitatieve fashion sieraden met een duurzaam karakter. In de praktijk betekent dat fijne halskettingkjes, armbandjes, oorbellen en ringen met wish bones, veertjes, driehoekjes, hartjes, vierkantjes, staafjes en initiaal-bedeltjes geprijsd tussen de €4,95 en €39,95. De sieraden zijn hoogwaardig afgewerkt met een goud- of zilverlaag volgens een procedé dat er jaren op blijft zitten. Ze noemen het goldfilled en silverfilled, wat vele malen langer blijft zitten dan bijvoorbeeld plaqué. Behalve duurzaam is het ook betaalbaar en daar zeggen we allemaal "ja" op.

De collectie van LUZ is zo draagbaar dat bijna elke vrouw tussen de 9 tot 99 jaar oud er iets naar smaak uit kan kiezen. Heeft ze slim gedaan die Loes. De laatste keer dat ik een sieraad kocht was alweer 3 jaar geleden. Toen ik een paar weken geleden een preview mocht zien, zo tussen neus en lippen door, bij mij op de bank, onder het genot van een ijsje dat overigens dienst deed als beschuit met muisjes (Loes kwam op kraamvisite), wist ik al dat ik zou bezwijken en iets zou kopen. Sowieso werkelijk ALLES, verpakking, logo, website, fotografie ziet er gelikt uit. In marketingtermen zeggen we dan dat het fantastisch "gebrand" is (uitspreken met een Engels accent aub want het komt van het woordje "brand" en "branding"). Ja, ik raakte ineens helemaal geïnspireerd, maar misschien moet ik zeggen: geïllumineerd.

De sieraden zijn dan wel bedacht en ontworpen in lichtstad Tilburg, ze zijn er helaas niet verkrijgbaar. Nee, dat vind ik niet kunnen LUZ, wanneer komt de Tilburgse pop-up store? Maar goed, ik heb vandaag in ieder geval mijn eerste LUZ oorbellen online besteld en als het meezit heb ik ze morgen al! Ik zal jullie nog trakteren op een heuse Marjolijn met LUZ selfie hoor; to be continued...

Oh ja, wil je de collectie en de verkooppunten bekijken: www.luzaccessories.nl. Wil je uiteindelijk bestellen dan kom je op de site van Sacha terecht :)