Handgemaakte bijenwas kaarsen voor duurzame kerstpakketten/ eindejaars geschenken. Dienst op maat voor bedrijven, organisaties en instellingen die zich (milieu)bewust inzetten voor het creëren van een harmonieuzere samenleving en/ of zich inzetten voor een natuurlijkere, groenere leefomgeving
0 Comments
Een wilde stadsoase is een weelderige stadstuin waar vaste en wilde planten een grootse rol mogen spelen.
Met stadstuin bedoel ik ook een balkon, een geveltuin en/ of een dak dat overdadig groen is en waarbij planten echt de hoofdrol mogen spelen. Het is een tuin dat het hele jaar door weelderige luxe uitstraalt en waarbij de beplanting je 4 seizoenen per jaar blij verrast. In een wilde stadsoase word je het ene seizoen tegemoet gekomen door een aangename geur, ervaar je harmonieuze of juiste felle kleuren in de zomer- en herfstmaanden, en word je verrast door bijzondere vormen en silhouetten in de wintermaanden. Ook eetbaar groen kan een onderdeel zijn van een wilde stadsoase , zonder dat je er gelijk een moestuin van hoeft te maken. De wilde stadsoase is een natuurlijke tuin vol leven met ruimte voor de mens, maar ook bijzonder veel ruimte voor planten, voor zoemende insecten en voor kleine dieren. In een wilde stadsoase zit je midden in het groen met daar waar het kan een warm zitplekje in de ochtendzon/ avondzon, maar je vindt er ook volop verkoelende schaduw (plant een boom! of 2?) De wilde stadstoase bestaat uit diverse lagen natuurlijke vegetatie; een kruidlaag van vaste planten, tweejarige planten. eenjarige planten, varens, grassen, een struikenlaag (heesters) en wanneer de vierkante meters het toelaten: een bomenlaag. Een wilde stadsoase is zo weelderig groen dat het in de zomermaanden de directe omgeving helpt afkoelen. Oh ja en de wilde stadsoase is gifvrij! Er worden geen chemische bestrijdingsmiddelen gebruikt en ook de planten zijn gifvrij gekweekt met respect voor het bodemleven dat zo gezond mogelijk gehouden moet worden. De wilde stadsoase is ingericht met behulp van hergebruikte, natuurlijke, lokale materialen zoals hout, steen, klei en eventueel groenafval zoals houtsnippers, snoeihout, afgevallen bladeren. Afgevallen bladeren? Ja die laten we zoveel mogelijk in de borders liggen in de winter. Deze dienen als bescherming in de winter en bieden ook voeding aan de grond op het moment dat ze helemaal verteerd zijn. Vergeet dat oneindig gehark dus ;) Ik schreef onderstaande blog voor Truly Wooly Kids over waarom merino wol veelvuldig toegepast wordt in baby- en kinderkleding en mode accessoires.
De 5 voordelen van merino wol in baby- en kinderkleding Niet voor niets is merino wol zo geliefd en populair. In tegenstelling tot andere soorten wol die schuren en irriteren, prikt merino wol NIET, maar dat is maar één van de vele voordelen! Lees hieronder waarom merino wol veelvuldig toegepast wordt in baby- en kinderkleding alsook in sokken. 1. Nooit meer te koud of te warm dankzij de isolerende werking van merino wol De merino wol vezel heeft een grove schubbelaag (microscopisch;) waardoor er relatief veel lucht in de vezel zit. Lucht isoleert en zorgt voor temperatuur behoud. Anders gezegd; merino wollen kleding en merino wollen sokken zorgen voor een isolerende luchtmantel dat zowel verwarmend als verkoelend werkt afhankelijk van de omgevingstemperatuur. Hierdoor is merino wollen kleding het hele jaar door behaaglijk om te dragen. 2. Nooit meer klam noch koud dankzij de vochtregulerende en warmteregulerende werking van merino wol Merino wol trekt vocht aan, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld katoen laat merino wol het vocht snel weer verdampen zonder dat de verdampingskou op de huid neerslaat en voelbaar is. Sterker nog een groot deel van het vocht wordt in de eiwitstructuur van de wolvezel chemisch gebonden, waardoor het “verdwijnt”! Tadaaa! Hiermee wordt de isolerende werking van de vezel behouden en wordt er zelfs warmte geproduceerd. 3. Nooit meer last van zweet dankzij de vochtaantrekkende werking van merino wol Merino wol is hygroscopisch (een supersonisch woord voor “wateraantrekkend'). Merino wol onttrekt dus vocht aan zijn omgeving en kan tot 40% aan eigen gewicht aan vocht opnemen zonder vochtig noch klam aan te voelen. Dit houdt in dat merino wollen (baby- en kinder)kleding en merino wollen sokken ideaal zijn om te dragen als je veel zweet of gaat sporten! Best handig om te weten: merino wol is hydrophob! Het laat overtollig water afdruipen zodat de vezel droog blijft als er veel water of regen opvalt. Merino wol neemt alleen vocht in dampvorm op (zweet/ mist). 4. Nooit meer nare (zweet)geurtjes dankzij de antibacteriële werking merino wol Merino wol gaat niet snel stinken, sterker nog merino wol doodt de bacteriën die zorgen voor nare geurtjes! Merino wol bevat namelijk lanoline, een soort wasachtige laag dat ook wolvet wordt genoemd. Wanneer in contact met vocht gaat lanoline verzepen en hiermee doodt het automatisch de (zweet)bacteriën. Dit houdt in dat merino wollen (baby- en kinder)kleding en merino wollen sokken ideaal zijn wanneer je vaak last hebt van nare (zweet)geurtjes en zweetvoeten aka stinkvoeten :) 5. Minder wassen dankzij de zelfwassende eigenschappen van merino wol Merino wol wast zichzelf dankzij de aanwezige lanoline. Wanneer je merino wol in een vochtige ruimte hangt, wordt de lanoline geactiveerd en heb je er een fris en schoon kledingstuk voor terug. Dit houdt in dat je merino wollen (baby en kinder)kleding en sokken niet na 1 dag dragen in de was hoeft te gooien. Integendeel hoe minder wasbeurten hoe beter. Hang het kledingstuk in je badkamer wanneer je gaat douchen of lees de blog met onze tips voor het wassen van wollen kleding hier :) Abraham Maslow zocht een antwoord op de vraag waarom mensen zich op verschillende momenten laten leiden door verschillende behoeftes. Zijn antwoord op de vraag is dat menselijke behoeftes zich hiërarchisch laten ordenen, van de meest urgente naar de minst urgente. Iemand zal altijd eerst de meest urgente behoefte willen vervullen. Pas als die behoefte vervuld is, zal hij gemotiveerd raken om een volgende behoefte te vervullen. Maslow schematiseerde zijn theorie aan de hand van een piramidevorm waarbij elke trede van de piramide staat voor zoals ik het graag noem: een stap/ fase van ontwikkeling. Stap 1 (basis van de piramide): basisbehoeftes zowel fysiologisch als biologisch => eten, drinken, slapen, seks Stap 2: behoefte aan veiligheid/ bestaanszekerheid zowel lichamelijk, psychisch als emotioneel => orde, rust, regelmaat, vertrouwen Stap 3: sociale behoeftes => het samenzijn, erbij (willen) horen, deel zijn aan…, liefde Stap 4: behoefte aan erkenning => waardering, respect, vrijheid, onafhankelijkheid, status Stap 5 (top van de piramide): zelfverwezenlijking => zelf-ontwikkeling/ ontplooiing, worden wie je bent van binnenuit, het benutten van je beschikbare potentieel De behoeftes rangschikken zich grof genomen van buiten naar binnen toe oftewel van de uiterlijke (fysieke) wereld naar de innerlijke wereld. Daarom stel ik me ook graag 5 concentrische cirkels voor ipv een pyramide waarbij je bij elke cirkel een laag naar binnen gaat en dichter bij de kern komt; jouw kern. Het voorzien in de behoeftes horende bij stap 1 en 2 (de 2 externe cirkels) zijn vaak voorwaarden voor de verwezenlijking van de behoeftes in de daaropvolgende fases of cirkels. Iemand die niet genoeg eet, drinkt of slaapt of geen regelmaat kent, schakelt automatisch over naar een “overlevingsmodus” waardoor hij/zij niet meer makkelijk bij de kern of de “innerlijke cirkel” zal komen (lees; zijn of haar eigen kern). Door je overleveginsmodus word je afgeleid van je kern. Over overlevingsmodus gesproken; heel veel mensen ontwikkelen een “overlevingstactiek” naar aanleiding van een fysiek/ emotioneel trauma. Deze overlevingstactiek (coping strategy) is in feite een trucje dat je jezelf aanleert en eigen maakt om in het dagelijkse leven te kunnen omgaan met de pijn die je hebt gevoeld of ervaren tijdens een emotionele gebeurtenis uit het verleden, ook wel trauma genoemd. Een voorbeeld van een overlevingstactiek die iemand kan ontwikkelen is cynisme. Cynisme kun je ontwikkelen nadat je ontzettend gekwetst bent door een dierbare. Door cynisch te zijn, zorg je er voor dat niemand meer dichtbij komt en je dus ook niet meer gekwetst kan worden. Je kwetst dan liever iemand anders door een cynische houding aan te nemen en cynische opmerkingen te maken dan zelf weer die pijn te hoeven voelen van toen. Door cynisme verwerf je macht over je eigen kwetsbaarheid. Eetstoornissen zijn ook een voorbeeld van dergelijke overlevingstactieken. Ze nemen de aandacht weg bij de ware pijn. Je compenseert in feite de pijn die je destijds hebt ervaren door afwijkend aangeleerd gedrag toe te passen. Dit aangeleerd gedrag kan soms zo subtiel zijn, dat je niet eens je vinger erop kunt leggen. En soms is het net omgekeerd; je kunt je vinger wel op een bepaalde fobie of rare gewoonte leggen, maar je kunt absoluut niet meer herleiden waar die angst/ fobie/ rare gewoonte vandaan komt. De reden, het oorspronkelijke trauma, is in je onbewuste geslopen… Door de jaren heen raken mensen als het ware gehecht aan hun aangeleerde overlevingstactieken. Het terug halen van de oorsprong ervan en het genezen van de wond wordt teruggedrongen uit het bewustzijn. Het wordt niet nodig geacht. Aan het einde van de rit zegt men “ik wist gewoon niet beter”. Mensen vergeten langzaam maar zeker het oorspronkelijke gevoel toen ze nog pijnloos door het leven gingen. Het “pijnloze”, ook wel staat van genade genoemd, kan door sommige mensen weer bereikt worden in de fase van zelfverwezenlijking. Er is dan geen angst, geen boosheid en ook geen pijn meer. Heel veel mensen blijven in een bepaalde fase hangen belemmerd door hun overlevingsmodus. Angst is hierbij de meest belemmerende factor. Angst voor pijn, voor lijden, angst voor de dood, het onbekende, bang om tekort te komen, gekwetst te worden, om alleen te zijn… Angst is bewust en onbewust bij mensen aanwezig en zorgt ervoor dat we vaak blijven steken in 1 van de 4 eerste ontwikkelingsfases zoals door Maslow omschreven. Angst zorgt ervoor dat we niet die keuzes durven maken die we eigenlijk diep van binnen zouden willen maken omdat ze eigenlijk beter bij ons passen. Het behoeft enige moed om toe te zijn aan fase 5, de fase van zelfverwezenlijking. De stap van zelfverwezenlijking (stap 5) dient zich niet bij iedereen aan en toch is dat nou juist de fase waar elk mens voor geboren is! Het is een vrij “spirituele” fase die voor heel veel mensen pas op een latere leeftijd bereikt wordt (of pas op het moment van sterven) wanneer je je overlevingsmodus hebt overstegen en je angsten, trauma’s onder ogen hebt gezien en achter je hebt kunnen laten. Deze fase wordt gekenmerkt door het zichzelf licht voelen en vrij van beperkingen die je jezelf misschien altijd hebt opgelegd of je zijn opgelegd door de buitenwereld. In deze fase ervaar je vertrouwen in jezelf en in het geheel. Je wordt wie je in wezen altijd bent geweest maar niet durfde zijn. Je maakt keuzes vrij van angst, je maakt de keuzes die het dichtst bij je hart liggen. Je volgt je intuïtie en het lijkt wel of alles je altijd voor de wind gaat. Je hebt vrede met alles en voelt compassie en empathie voor je medemensen. Je bent in staat tot vergeven, Alles wat gebeurd is goed zo en moet zo zijn. Je voelt je sterk en liefdevol. Je bent liefde en je straalt! Geschreven door Marjolijn Lampe - MLA013 Ik was een beetje teleurgesteld toen ik las welke winkels binnenkort in de oude Tilburgse AaBe Fabriek hun deuren zouden openen. Met een hip en bruisend Piushaven op loopafstand had ik mijn fantasie al de vrije loop gegeven. Er zouden vast een aantal commerciële ketens openen, maar dan met een invulling die we nog niet kennen in Tilburg. Ik zag mijn ideale winkelstraat al voor me: een H&M met woonafdeling, een ZARA home, een Hema, De Tuinen (of course), een Sissy-Boy Outlet, supermarkt Marqt, Loods5 en een dynamisch boetiek-straatje met ruimte voor pop-up stores en kleine lokale en/of ambachtelijke ondernemingen. En omdat je van winkelen dorstig en hongerig kunt worden, zag ik ook wel een Dean&Deluca versie NL voor me of beter nog, onze eigen Tilburgse Hotel New York of Villa Augustus! HELAAS, probeert u het nog eens. Natuurlijk snap ik de overwegingen van de vastgoedontwikkelaars wel, ik vermoed dat er tal van haalbaarheidsstudies op zijn losgelaten en dat er zeer commerciële keuzes moesten worden gemaakt om het rendabel te maken. En wellicht zaten de winkels die ik zojuist noemde absoluut niet te wachten op een winkel in een oud Tilburgs erfgoed buiten de stad. En je moet natuurlijk rekening houden met je doelgroep; de gemiddelde Tilburger. Okay, ik geef toe, ik droom altijd groots.
Sorry, de AaBe fabriek wordt voorlopig geen nieuwe "Haarlemmerdijk"... Wie wel van de week zijn deuren opende was onder andere de Lidl. De Lidl ging open en gaf voor de gelegenheid een minuut gratis winkelen weg. Daar waar veel mensen fantaseren over wat ze met een miljoen euro zouden doen, was ik dagen lang in de ban van de "1 minuut gratis winkelen bij de Lidl". Ik was al denkbeeldig met mijn winkelwagen door de gangpaden aan het rennen. Ik wist niet zo goed waar ik moest beginnen; bij de vaatwastabletten of bij de smoothies? Mijn vriend verklaarde mij voor gek; "Je gaat toch geen vaatwastabletten inladen?". "Wijn!!!" was zijn tip. "En diepvries lamsbouten natuurlijk" voegde ik eraan toe, want die zijn lekker! Met de kerstdagen in aantocht vond ik dat een logische keuze. Dus ik stond daar op woensdag 26 november om 8.45 uur in de ijzige kou. Nee, ik had absoluut niks beters te doen. Het zou mijn lucky day gaan worden! Yihaaaa. Goed, om een lang verhaal kort te maken; ik won geen minuut lang gratis winkelen. Wat een anti-climax. De meneer die wel won was duidelijk niet goed voorbereid; hij had brood ingeslagen. "Lekker lang houdbaar" dacht ik nog bij mezelf toen ik hem geïrriteerd voorbij liep. Ik droom altijd heel groots; daarom ga ik voorlopig maar fantaseren over wat ik zou doen met een miljoen euro. Ik liep al een paar weken langs een lampenzaak waar witte uilenbeeldjes stonden te pronken in de etalage; een hele familie als het ware met verschillende kleine, middelgrote en grote porseleinen uilen. Ik ben toevallig heel erg fan van uilen. Afgelopen vrijdag ochtend liep ik er weer langs en toen stonden er nog maar 2 uiltjes achter het raam. Ik bedacht dat het tijd werd om de winkel binnen te lopen en de uiltjes een kans te gunnen. Dit waren dan ook de laatste twee uiltjes werd mij verteld. Na even twijfelen, besloot ik maar 1 beeldje mee te nemen. Voor degenen die me kennen zal dit heel uitzonderlijk klinken, ik koop woonaccessoires namelijk altijd per 2; ik houd van symmetrie, balans, ying-yang etc. Maar nee, dit keer ging ik voor 1, 1 was goed genoeg besloot ik. De volgende dag stond ik achter de kassa bij Babs + Milo en zag ik daar een klein pakje liggen: een cadeautje. Ik keek mijn collega nieuwsgierig aan. Voor wie had ze dan een cadeautje gekocht? Voor mij natuurlijk! Ik had het nog niet opgepakt of ik moest aan het uiltje denken…het zal toch niet…?! Ik schoot in de lach en vertelde zonder het pakje nog geopend te hebben dat ik de dag ervoor ook al het uiltje had gekocht. Hilariteit alom. Mijn collega vroeg of ik nou werkelijk diegene was die het andere uiltje had gekocht. Gierend van het lachen, vertelde ze mij dat ze vrijdag avond langs de lampenzaak liep en ontzettend baalde dat er nog maar 1 uiltje in de etalage stond. Ze had er namelijk graag 2 voor mij gekocht. Ik besloot toen het cadeautje te openen en te genieten van mijn tweede uiltje. Het paar was eindelijk weer compleet. Moraal van het verhaal? Op het moment dat ik besloot het idee los te laten dat alles per 2 moet, kwam er als vanzelf een tweede uiltje op mijn pad. Misschien wilden de uiltjes mij duidelijk maken dat wanneer je accepteert dat iets “alleen” ook volstaat en waardevol is, je juist een opening creëert voor het aantrekken van een “aanvulling”. Pas wanneer je de waarde van 1 inziet, ben je echt klaar voor 2... Het is nu twee jaar geleden dat mijn moeder op een donderdag middag rond de klok van drie haar strijd tegen kanker verloor. In 2012 stond even alles op zijn kop. Het was een transitie jaar; ik ging van oud naar nieuw in alle aspecten van mijn leven. Het was een jaar van chaos, vallen, opstaan, verstand op nul, doorgaan. Het was het jaar waarin ik werkloos werd en ook bleef, het jaar dat mijn huurwoning werd gesloopt, het jaar van oneindig verbouwen en samenwonen in een stoffig klushuis, het jaar dat ik moeder werd en ook mijn moeder verloor. Het persoonlijke afscheid Niet een, maar maar liefst drie keer in een week tijd nam ik afscheid van mijn moeder. De eerste keer was van haar persoonlijk toen we wisten dat ze onder zware pijnstilling in slaap zou worden gebracht totdat alle lichaamsfuncties het zouden begeven. We lazen haar nog voor een laatste keer een gedicht van Martinus Nijhoff voor; De Brug. Of we alsjeblieft niet wilden huilen want dat kon altijd nog op eigen gelegenheid. Nee, mijn moeder hield niet van openlijk huilen, dat was een privé-ding. Dat we zouden gaan huilen op haar begrafenis vond ze ook helemaal geen goed idee. Volgens mij vond ze dat ontzettend cliché. En volgens mij kon mij moeder niet zo goed tegen verdriet; ze had genoeg aan die van haar. Ik heb er persoonlijk best lang veel last van gehad, van haar privé-ding met huilen. Ik had toch liever gezien dat ze mij had geleerd om te huilen en het liefst en plein publiek. Huilen heeft daarom heel lang ongemakkelijk gevoeld voor mij, alsof verdriet niet mocht zijn. En wanneer verdriet niet mag zijn, dan is er altijd nog een andere optie; boos zijn. Boos zijn is een makkelijke vervanger voor verdriet, ga maar na. Het traumatische afscheid Nog geen 48 uur later, maar het zou ook best wel eens 24 uur kunnen zijn geweest, op donderdag 9 augustus 2012, nam ik afscheid van mijn moeders lichaam en haar lichaam nam afscheid van haar. Volgens mij hield ik mijn moeders hand vast toen ze zich in een laatste poging aan het verzetten was tegen de dood. Het was geen romantisch einde, noch een vredig overgangsmoment; mijn bewusteloze moeder lag te kronkelen op haar ziektebed alsof ze weer tot leven wilde komen. Het was een gevecht; een gevecht tussen lichaam en geest. En de geest bleef beduusd en machteloos achter, het lichaam was er klaar mee. Heel eerlijk gezegd; ik was blij dat ik erbij was, maar ook dat het voorbij was. Er volgde een grote opluchting; het was haar gelukt om los te komen. Het symbolische afscheid Op 15 augustus, op de dag van de opneming met "lichaam en ziel" van Maria in de Hemel (Maria Hemelvaart) namen we symbolisch afscheid van mijn moeder in een volle zaal van het crematorium. Ik nam ook persoonlijk afscheid door een tekst aan haar voor te dragen. Ik hoopte dat mijn woorden konden verhullen wat ik op dat moment vooral voelde en dat was boosheid. In een zaal vol met oprecht verdriet voelde ik me vooral een bedrieger, een boze bedrieger van mijn eigen gevoel. Wonderlijk dat deze woorden hun weg naar buiten hadden gevonden via mij. Hoewel ik alles meende wat ik zei, ik voelde er geen bal van; er was en automatische piloot ingeschakeld. En goh wat vond men mij sterk; ik was vooral verdoofd. Het echte afscheid kwam pas een jaar later toen ik eindelijk afscheid durfde nemen van mijn boosheid. En nu twee jaar en twee baby's later is er eindelijk weer ruimte voor verdriet. Wanneer ik nu onderstaande tekst herlees, voel ik oprecht een diep verdriet. Als ik onderstaande tekst lees dan voel ik eindelijk hoe mooi mijn moeder is. Lieve mama, sterke moeder, Toen ik jou een week geleden vroeg wat voor jou de mooiste periode van je leven is geweest, antwoordde jij: toen ik jullie kreeg. Stiekem had ik dat antwoord wel verwacht. Naast vrouw was jij bovenal moeder; voor jou een levensvervullende taak. En wat kan ik vandaag dan ook beter doen dan jou bedanken voor het schenken van het leven. Dankjewel voor het bloed, het zweet en de tranen die jij als moeder, als vrouw hebt vergoten over deze aarde voor anderen. Dankjewel voor je immense draagkracht, je geduld en je onbaatzuchtigheid. Het voelde daardoor veilig om jouw kind te zijn. Het was fijn om jou als beschermvrouw aan mijn zijde te hebben tot aan de volwassenheid. Dankjewel, je hebt het meer dan goed gedaan mam. Het was een zware laatste reis en nu ben je dan over de regenboogbrug. De tijd van rouwen is voor ons aangebroken, maar ook de tijd van eren en herdenken. Ik had jou verteld dat ik na jouw overlijden drie eigenschappen, die kwaliteiten van je wilde uitkiezen om te bewaren en te eren ter nagedachtenis aan je. Een week geleden vroeg je nog welke drie positieve eigenschappen ik uiteindelijk had gekozen, je fluisterde me er zelfs nog een in waar je zelf trots op was. En hoewel je tal van kwaliteiten had, wil ik me persoonlijk blijven verbinden met je wilskracht, je geduld en je draagkracht. Met jouw wilskracht kreeg je alles voor elkaar, met je geduld kon je rustig blijven tijdens het wachten op resultaat en met je draagkracht kon je elke vorm van tegenslag en teleurstelling opvangen. Ja mam, deze eigenschappen erf ik graag van je. Bij elk eigenschap ga ik nu op zoek naar een passend voorwerp dat mij helpt herinneren; een steen voor je wilskracht, een veldbloem voor je geduld, een beeldje of een foto van onze mooie aarde voor je draagkracht. Want goh wat hield jij van de aarde. Met deze voorwerpen ga ik een thuis altaartje voor je inrichten, mijn persoonlijke versie van een herdenkingsplek en dan kunnen we daar samen weer in gesprek gaan over het leven, over de dood. Lieve moeder, sterke vrouw vergeet niet Alles is perfect, alles is concentrisch, alles begint opnieuw. |
OVER STUDIO
|